یاد استاد مهریار گرامی باد!

به مناسبت سالگرد درگذشت استاد محمد مهریار 

سروده‌ای از استاد ادیب برومند 

 

به شهر سپاهان یکی مَرد  بود  /  که در علم و فن بی هماورد  بود

به تحصیل دانشوری بس نکرد /  از آموختن روی واپس نکرد

به تدریس طی کرد عمری دراز / سپرد اندر  این ره  نشیب و فراز

نیاسود یک دَم از آموختن / نفرسود  از  دانش اندوختن

همی خواند و بنوشت تا زنده بود / درین پهنه پیوسته تازنده بود

شد از جمله دانشوران وطن / هنریار  و  فرمند و صاحب سخن

به علم و ادب  وز  پژوهشگری / ز همپایگان  یافته  برتری

به مهر ِ بر و بوم آکنده دل / ز تیمار میهن پراکنده دل

به هر شهر و هر روستای وطن / ز کاوش‌گری‌ها بفرسود تن

به شهر صفاهان دل آویخته / به هر ذره‌ خاکش بر آویخته

به آبادیش  آنچنان  پای بند  / که پروای جانش نبود  از  گزند

سراینده  شعر و تاریخ‌دان / هم آهنگ  با  بخردان و  ردان

به شهنامه آن گونه دلبسته بود / کز اندیشه‌های دگر رَسته بود

فراخواند بسیار تن، مرد و زن / به شهنامه خوانی گشود  انجمن

در آن انجمن سال‌ها برنشست / به تعلیم شهنامه یازید دست

بسا کس که شهنامه خوان شد از اوی / به فردوسی از عشق آورد روی

دریغا که این  رادمرد  گزین / برفت از جهان،  مانده  بی جانشین

من از سوگ او گشتم آن‌سان نژند / کز  اندوهش آسان نرستم ز  بند

چو با مِهر از لطف حق  بود  یار / بُدش نام فرخنده فَر « مهریار»

بیامرزدش ذات پروردگار

که بر بندگان بود خدمت‌گزار

اسفندماه 1390