گزارشی از روستای گاودانه

روستایی با انگشتان بریده !

در عصر ارتباطات و دوران سفرهای فضایی انسان و در هنگامه‌ای که ادعاهایمان در دست‌یابی به فن‌آوری‌های مختلف گوش فلک را کر کرده است و در سرزمینی که سرشار از سرمایه‌های طبیعی است، هنوز در گوشه و کنار این سرزمین روستاهایی هستند که مردمانش برای گذر از آب‌های خروشان رودخانه باید از وسیله‌ای خطرناک و نامطمئن به نام «گرگر» استفاده کنند. گویا هنوز مسئولان استان کهگیلویه و بویر احمد خبر ندارند که اهالی روستای «گاودانه» برای عبور از عرض رودخانه مارون و دسترسی به جاده، روستاها و مناطق دیگر و انجام کارهای روزمره، مانند رفتن به محل تحصیل، کار، خرید و ... مجبور به استفاده از این وسیله هولناک هستند که تاکنون باعث قطع انگشت بیش از 30 نفر از اهالی روستا و به‌ویژه کودکان و نوجوانان شده است. موضوع ساخت پلی برای اهالی روستا به منظور جلوگیری از نقص عضو شدن تعداد بیشتری از روستاییان مدتهاست که مطرح شده ولی تاکنون هیچ نتیجه ای نداشته است. در این مورد، دوست و همکار گرامی، خانم « فاطیما کریمی» رشته گزارش‌هایی را تهیه کرده است، با این امید که تلنگری باشد برای مسئولان خواب‌زده استان کهگیلویه و بویراحمد تا شاید با فشار افکار عمومی، بار این همه ستم و تبعیض از روی دوش مردم محروم این روستا برداشته شود. گزارش‌های فاطیما کریمی را درباره این فاجعه انسانی در روستای گاودانه، بخوانید... 

انگشتان بریده؛ تاوان "گرگر" از روستاییان گاودانه