ثبت جشن یلدا در فهرست میراث ملی

جشن ملی یلدا در فهرست میراث ملی ثبت شد

پس از آن که بنیاد جهانی میراث پاسارگاد سال گذشته از یونسکو خواستار شد تا جشن شب یلدا در فهرست میراث معنوی جهانی ثبت شود و پیرو آن، شماری از سازمان های غیر دولتی نیز از شورای فرهنگ عمومی خواستند که این جشن ملی را در تقویم رسمی کشور ثبت کند، خوشبختنانه سازمان میراث فرهنگی نیز بیش از این نتوانست نسبت به شناسایی و ثبت این جشن ملی بی توجه بماند و سرانجام پذیرفت که جشن یلدا را به شماره هشت در فهرست آثار ملی کشور ثبت نماید. در همین مورد کمیته بین المللی نجات پاسارگاد بیانیه ای صادر نموده که در آن آمده است: با کمال خوشوقتی خبر شدیم که بالاخره تلاش های گسترده فرهنگ دوستان و علاقمندان به آیین های ملی ایرانی در داخل و خارج ایران نتیجه داد و سازمان میراث فرهنگی و گردشگری موافقت کرد که یلدا، یکی از مهمترین جشن های ایرانی را در فهرست آثار ملی ثبت کند.

کمیته بین المللی نجات پاسارگاد، که به عنوان اولین نهاد غیر دولتی در ارتباط با میراث فرهنگی و میراث طبیعی در خارج از ایران شناخته می شود، چند سال است در جهت شناساندن یلدا به عنوان « جشن روشنایی و مهر» تلاش کرده است. سال گذشته، در هفدهم دسامبر 2007، بنیاد میراث پاسارگاد که سازمان فراگیر این کمیته است، از یونسکو درخواست کرد که به جبران غفلت سازمان میراث فرهنگی یلدا را که یکی از قدیمی ترین، و با اهمیت ترین جشن های فرهنگی جهان است در آثار معنوی خود به ثبت برسانند. بنیاد میراث پاسارگاد در نامه ای خطاب به مدیرکل آموزشی یونسکو نوشت که: «اکنون توجه جنابعالی را به این نکته جلب می کنیم که دولت موجود در ایران، علاوه بر بی اعتنایی به میراث فرهنگی پیش از اسلام این کشور، در ارائه ثبت میراث فرهنگی (فیزیکی و معنوی) نیز دست به اعمال تبعیض های مذهبی و عقیدتی زده و نه تنها در ارائه میراث فرهنگی ـ ملی غیر مذهبی ما و کوشش به افزودن آنها در فهرست میراث جهانی غفلت می کند بلکه گاه راه را بر مطرح کردن آن ها می بندد.»

در عین حال، در همان دسامبر 2007، ده ها نهاد غیر دولتی در ایران خواستار ثبت یلدا در تقویم رسمی کشور ایران شدند. این تلاش ها تا امروز ادامه داشته است. به طوری که امسال بیشترین رسانه های نوشتاری و دیداری و شنیداری در خارج و در داخل ایران در مراسم بزرگداشت یلدای مهر و روشنایی شرکت کردند.

اکنون یلدا، به عنوان هشتمین اثر، در فهرست آثار معنوی سرزمین ما قرار دارد و می شود امیدوار بود که به زودی در فهرست میراث معنوی جهانی نیز قرار گیرد.

ما، ضمن شادباش به همه فرهنگ دوستان و کوشندگانی که در چند سال گذشته برای به ثبت رساندن این جشن بزرگ ایرانی تلاش کرده اند، همچنان اعلام می کنیم که هر ساله و همزمان با هر کدام از جشن های ملی ایرانی که از ثبت ملی یا جهانی محروم شده اند، پرونده ای تهیه دیده و آن را در اختیار یونسکو و نیز فرهنگ دوستان ایران و جهان قرار خواهیم داد ـ همچنان با امید به این که وجدان های بیدار مردمان و کوشش های علاقمندان به فرهنگ های ملی و بشری اجازه ندهند که میراث های فرهنگی ملی و بشری، ما به دلیل تبعیض های سیاسی ، مذهبی، و عقیدتی فراموش و نابود شوند.