سپاس از چهار چهره نامدار اصفهان


تندیس دوستدار اصفهان

به چهار استاد بزرگ اصفهانی تقدیم شد

ایران‌نامه – شاهین سپتا: در چهارمین همایش هفته اصفهان،  از استاد عباسعلی پورصفا (هنرمند نگارگر)، استاد مرتضی تیموری (کتاب‌شناش)، استاد لئون میناسیان (ارمنی شناس)، و دکتر عباس ادیب (پزشک برجسته) تجلیل به عمل آمد و «تندیس دوستدار اصفهان» به پاس یک عمر تلاش و کوشش مداوم برای شهر اصفهان از طرف انجمن دوستداران اصفهان به آنها تقدیم شد. برای آشنایی بیشتر با زندگی و کوشش‌های این استادان نامدار، به زندگی آنها نگاهی گذرا خواهیم داشت:


استاد لئون میناسیان

لئون میناسیان در سال 1299 خورشیدی در روستای ارمنی نشین «خویگان» در شهرستان فریدن استان اصفهان زاده شد. دوره دبستان را در زادگاهش و دوره دبیرستان را در مدرسه ملی ارامنه جلفا و کالج اصفهان گذراند و پس از آن از سال 1320 خورشیدی در فریدن به آموزش مشغول شد و در این مدت افزون بر راه اندازی انجمن های مختلف خیریه، پژوهشی، هنری – در زادگاه خود، خویگان، با تنی چند از دوستانش کتابخانه ای را به نام ابوویان در سال 1324 خورشیدی راه اندازی کرد.

وی در سال 1330 به اصفهان آمد و تا سال 1359 در مدارس ملی ارامنه جلفا مشغول آموزش بود. او در اصفهان به عنوان سرپرست افتخاری موزه ارامنه جلفا و در سال 1351 به مدیریت چاپخانه جلفا برگزیده شد و پس از بازنشستگی از سال 1359 مسئولیت کتابخانه کلیسای وانک نیز به او واگذار شد.

او نویسندگی را از کودکی آغاز کرد و بعدها در کنار تدریس بخش عمده وقتش را صرف مطالعه و پژوهش می کرد. نتیجه این پژوهش‌ها، ده‌ها مقاله بیشتر به زبان ارمنی است که در بیش از بیست روزنامه، ماهنامه و فصل نامه به چاپ رسیده است.

 وی همچنین هفتاد جلد کتاب – ده جلد به زبان فارسی و شصت جلد به زبان ارمنی – در تاریخ ارامنه فریدن و جلفا، تاریخ هنر و هنرمندان ارامنه این منطقه، نسخ خطی موجود در موزه جلفا و... نگاشته است و به پاس تلاش‌های ارزنده اش تاکنون چندین لوح افتخار و نشان از سوی دانشگاه‌ها، سازمان های علمی پژوهشی، شخصیت های دینی و ... دریافت کرده است.

برخی از نشان هایی که لئون میناسیان دریافت کرده عبارتند از: مدال سورپ مسروپ (نام مخترع خط ارمنی) از عالیجناب کاتولیکوس خورن اول پیشوای ارامنه خانه سیلیسی، مدال سلطنتی از جاثلیق خانه سیلیسی لبنان در سال 2000 میلادی،  مدال سورپ مسروپ از مرکز تحقیقات کتب خطی شهر ایروان.

لئون میناسیان در سال 1391 خورشیدی « تندیس دوستدار اصفهان» را به مناسبت روز اصفهان، یکم آذرماه، از انجمن دوستداران اصفهان دریافت نمود.

وی در سال 1376 خورشیدی از طرف مرکز بیوگرافی بین المللی کمبریج انگلستان به عنوان مرد سال 97-1996میلادی معرفی شد و مدال و دیپلم افتخار دریافت کرد و در سالهای  8-1997 میلادی هم از طرف مرکز بیوگرافی کارولینای جنوبی آمریکا به عنوان مرد سال شناخته شد و زندگی‌نامه وی در کتاب « whos who » به چاپ رسیده است. برخی از آثار او عبارتند از: « تاریخ سی‌صد و پنجاه ساله ارامنه فریدن»، « تاریخچه اولین چاپخانه ایران در جلفای اصفهان»، «موسسه های ارامنه ایران»، «فهرست کتابهای خطی موزه ارامنه جلفا»، «چهار کتاب از سرایندگان و نوازندگان ارمنی فریدن».

 استاد عباسعلی پورصفا

عباسعلی پورصفا در سال 1300 خورشیدی در اصفهان دیده به گیتی گشود. وی دوره دبستان و دبیرستان را در مدرسه علمیه گذراند و در سال 1316 خورشیدی به هنرستان صنعتی رفت. 

در سال 1318 «هنرستان هنرهای زیبا» از «هنرستان صنعتی تفکیک شد، و در هنرستان تازه گشایش یافته هنرهای زیبا، رشته های مینیاتور، استیل قلمزنی، زری بافی، کاشیکاری، منبت کاری، مینا کاری ، قالی بافی، نقاشی و طبیعت سازی به سرپرستی مرحوم استاد عیسی بهادری تدریس می شد

عباسعلی پورصفا در هنرستان هنرهای زیبا در رشته نقاشی و طبیعت سازی درس به تحصیل مشغول شد. نخستین استادش، «عیسی بهادری» بود و پس از ایشان «محمد معیدی» دورنماسازی با رنگ و روغن را از روی مدل به پورصفا تعلیم داد. پورصفا صورت سازی را بدون تعلیم آموخت

استاد پورصفا با مرحوم ابوعطا و استاد رستم شیرازی و بزرگان دیگری هم دوره بوده است. او پس از به پایان رساندن دوره هنرستان به دانشگاه تهران رفت و در رشته نقاشی مشغول به تحصیل شد اما به علت اصرار آقای بهادری و پدر و مادرش قبل از پایان دوره دانشگاه به اصفهان بازگشت و در سال 1322 به سمت استاد هنرستان هنرهای زیبا استخدام شد.

استاد پورصفا دارای نشان درجه یک هنری است او تابلوهای ابنیه در نقاشی ایران و نیز نقش چهره را به صورت نقطه چین برای بافت فرش پایه گذاری کرده است و در طول 31 سال، هنرجویان بسیاری پرورش داده و در ده‌ها نمایشگاه داخلی و خارجی شرکت داشته است. آثار بسیاری از او در موزه های داخلی و خارجی نگهداری می شود.

استاد عباسعلی پورصفا در سال 1391 خورشیدی « تندیس دوستدار اصفهان» را به مناسبت روز اصفهان، یکم آذرماه، از انجمن دوستداران اصفهان دریافت نمود.


دکتر عباس ادیب

عباس ادیب  در سال 1304 خورشیدی در روستای حبیب آباد در بیست کیلومتری شهر اصفهان دیده به گیتی گشود. پس از گذراندن دبستان و دبیرستان در اصفهان، به سال 1330 خورشیدی از دانشکده پزشکی دانشگاه تهران دانش آموخته شد و در همان سال به عنوان دستیار فیزیولوژی و فارماکولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران به فعالیت آموزشی پرداخت و در سال 1343 به مرتبۀ استادی این رشته رسید. وی افزون بر تدریس، سال‌ها عهده دار مسؤولیت معاون اداری و مالی دانشکده پزشکی و نیز معاونت دانشگاه بوده است.

وی آثار بسیاری را در رشته تخصصی خود تالیف و ترجمه کرده است. ترجمه کتاب «تشخیص و درمان طبی بیماری‌ها» توسط دکترعباس ادیب ، در دوره دوم کتاب سال ایران از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد به عنوان کتاب سال برگزیده شد.

از  دیگر ترجمه های دکتر عباس ادیب می توان از این کتاب/‌ها نام برد: «بیماریهای کودکان»، «طب سیسیل»، « تشخیص و درمان بیماری‌ها»، «تشخیص و درمان طبی بیماری‌ها»، «داروهای مؤثر بر اعصاب نباتی»، « فارما کولوژی پزشکی»، «فارماکولوژی پایه و بالینی»، «مامایی و بیماری‌های زنان»، « وضع دارویی ایران و سیستم ژنریک».

دکتر عباس ادیب در سال 1391 خورشیدی «تندیس دوستدار اصفهان» را به مناسبت روز اصفهان، یکم آذرماه، از انجمن دوستداران اصفهان دریافت نمود.


استاد مرتضی تیموری

مرتضی تیموری در سال 1313 خورشیدی در محله «حصار» اصفهان دیده به گیتی گشود. یادگیری را 5 سالگی به مدت 4 سال در مکتب خانه آغاز نمود.  در سال 1323 وارد دبستان «پهلوی» آن زمان شد و پس از آن  در سال 1329 وارد دبیرستان «ادب» شد.

وی در سال 1335 در کنکور دانشگاه شرکت کرد و در رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران پذیرفته شده و تا سال 1339 در دانشگاه تهران مشغول به تحصیل بود.

وی در سال دوم دانشجویی ، موفق به آشنایی با مرحوم محمد تقی دانش پژوه شد. او استاد بزرگ کتاب‌شناسی ایران مخصوصا در رشته نسخه های خطی بود که  بسیاری از نسخه ها ی کتاب‌های خطی را فهرست نویسی کرده بود. در آن سال ایشان مأمور فهرست نویسی کتابهای خطی کتابخانه علامه قزوینی بود  که به دانشگاه تهران اهدا شده بود. چون استاد دانش پژوه در کتابخانه دانشکده حقوق هم سمت داشت از رئیس دانشکده ادبیات «دکتر علی اکبر سیاسی» درخواست نیروی کمی نمود. وی نیز پس از مشورت با «استاد جلال همایی»، مرتضی تیموری را به خاطر توامندی هایش به استاد  تقی دانش پژوه معرفی نمود.

 به این ترتیب، آشنایی او با کتاب و کتابخانه از سال 1336 شروع شد. او  دو سال قبل از پایان تحصیلات به کتابخانه ادبیات وارد شد و جذب کتاب و کتابداری شد. وی پس از آن به اصفهان  آمد و از تاریخ دوم مهر 1339 به استخدام دانشگاه اصفهان درآمد و سرپرست کتابخانه دانشکده ادبیات شد.

در سال 1343 دانشکده علوم اصفهان نیز در کوی شاهزاده ابراهیم، گشایش یافت و او ضمن سرپرستی کتابخانه دانشکده ادبیات، به سرپرستی کتابخانه دانشکده علوم هم منصوب شد. در سال 1345 دانشسرای عالی که بعدا دانشکده علوم تربیتی نام گرفت نیز تأسیس شد و  سرپرستی کتابخانه آن هم به وی واگذار شد.

 در سال  1346 کتابخانه مرکزی دانشگاه اصفهان تاسیس شد و وی به ریاست آن منصوب شد. او از همان زمان تلاش و کوشش برای سازندگی و  ایجاد و احداث کتابخانه مرکزی  را آغاز نمود و خدمت در آن به یکی از مهمترین وظایف در زندگی اش تبدیل شد  و تا زمان بازنشستگی در سال 1377 به مدت 40  سال ، لحظه ای از تلاش و کوشش برای ارتقاء آن دست بر نداشت.

 او در سال 1356 نیز جهت ادامه تحصیل در رشته کتابداری به انگلستان سفر کرد و تا سال 1358 در دانشگاه شفیلد انگلستان موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد در رشته کتابداری و اطلاع رسانی گردید.

استاد مرتضی تیموری در سال 1391 خورشیدی «تندیس دوستدار اصفهان» را به مناسبت روز اصفهان، یکم آذرماه، از انجمن دوستداران اصفهان دریافت نمود.