پیام تسلیت استاد ادیب برومند به مناسبت درگذشت دکتر پرویز دبیری

به نام آن که تنها جاودان اوست

یک مرغ گرفتار در این گلشن ویران                 تنها به قفس ماند و هَزاران همه رفتند

با دریغ و اندوه بی‌کران، از درگذشت دکتر پرویز دبیری خبریافتم؛ در حیرتم که که چگونه این خبر را باور کنم و اگر باور کردم چه‌گونه تحمل نمایم. مدت 65 سال دوستی و هم اندیشگی و در گرفتاری‌ها و افت و خیزها همگام و همراه بودن را چه‌طور می‌توان از یادبرد و در بستر افسوس و آتس حسرت ننالید و نسوخت؟ باری در مرگ این رادمرد دانش و سیاست، نه تنها من سوگوارم که هریک از شناسمندان این شخص میهن دوست و آزدی‌خواه اشک اندوه به دامن دارند.

 با این مختصر، دم فرو بسته، مراتب  تسلیت خود را به خانم ارجمند و فرزندان عزیز آن روانشاد و جامعه علم و فرهنگ تسلیت می گویم و از این که به علت ضعف مزاج از آمدن به اصفهان و شرکت در مراسم سوگواری معذورم، اظهار شرمساری می‌نمایم. خدایش بیامرزد و رحمت کناد.

تهران- چهاردهم تیرماه یکهزار و سیصد و نود و یک

ادیب برومند