نقش فرهاد رونمایی شد
بزرگداشت نابغه موسیقی، ۵۰ سال پس از درگذشتش
هما ارژنگی در آیین یادمان برادرش فرهاد ارژنگی
۵۰ سال پیش، تهران شاهد جوانمرگی هنرمندی ارزنده بود. فرهاد ارژنگی (۱۳۱۷- ۱۳۴۰) -آهنگساز، نوازنده تار و نقاش- چونان اختری از آسمان فرهنگ و هنر ایران گذر کرد و آثار پُر ارزش خویش را، هر چند اندک، برای آیندگان به یادگار نهاد. به گزارش قانون، 50 سال پس از درگذشت این هنرمند نابغه، هنرمندان و اندیشمندان کشورمان، یکشنبه 24 مهرماه در فرهنگسرای ارسباران، گردهم آمدند تا یاد او را گرامی دارند و از کتاب «نقش فرهاد» که دربردارنده آثار نُت‌نویسی‌شده اوست، رونمایی کنند.
استادی هنرستان عالی موسیقی در 20 سالگی
فرهاد ارژنگی فرزند نقاش برجسته ایرانی، رسام ارژنگی، از خاندان نامی‌ای است که از 500 سال پیش به این سو همه نقاش و پیکرتراش بوده‌اند. وی از هفت سالگی نواختن تار را نزد علی‌اکبر خان شهنازی آغاز کرد و طی 15 سال تمرین و نواختن تار به چنان پیشرفتی رسید که هنگامی که موسی خان معروفی از آکادمی موزیک ایران بازنشسته شد و برای جایگزینی ایشان مسابقه‌ای ترتیب دادند، فرهاد ارژنگی برنده این آزمون دشوار شد و در 20 سالگی به عنوان استادیار در هنرستان عالی موسیقی به آموزش هنرجویان پرداخت. فرهاد، چندی بعد به درخواست اداره هنرهای زیبا در تلویزیون که تازه آغاز به کار کرده بود، تار نواخت و با سفر به ترکیه، افغانستان و پاکستان، موسیقی ایرانی را به مردمان آن کشورها بیشتر شناساند.
فرهاد ارژنگی طی 22 سال زندگی پربارش توانست افزودن بر تدوین کتاب دوره ردیف کلاسیک در ایران (از مکتب آقا حسینعلی) و دوره ردیف عالی (ساخته علی‌اکبر خان شهنازی) و سازشناسی و موسیقی در خاورزمین، پیش‌درآمد و رنگ‌های قدیمی آهنگ‌های بسیاری را بسازد. آنچه که از ایشان اکنون برجای مانده افزون بر 23 آهنگ است.
اگر فرهاد ارژنگی بود، بهترین نوازنده تار بود
در آغاز برنامه هما ارژنگی، شاعر نامدار و خواهر فرهاد ارژنگی، سروده‌ای از پدرشان در سوگ فرزند جوانمرگش خواند. پس از ایشان، هوشنگ ظریف، از تارنوازان بنام و همکار فرهاد ارژنگی در دوران جوانی، ضمن گلایه از دیر برگزارشدن چنین نشست یادبودی، از چگونگی آشنایی‌اش با فرهاد و خاطراتش از آن زنده‌یاد گفت و افزود: «فرهاد ارژنگی بسیار پرتکنیک و بااحساس ساز می‌زد و اگر ایشان بود، بهترین نوازنده تار بود.»
پس از ظریف، تقی محمدی فکورزاده شعرهایی را که برای فرهاد سروده بود، خواند. پس از ایشان، ارفع اطرایی، از سنتورنوازان برجسته، از یکی از دانشجویانش خواست تا یکی از قطعاتی را که فرهاد ارژنگی ساخته است، با سنتور اجرا کند. اطرایی سپس به دهه 30 و فضای هنرستان موسیقی و به خاطراتش از فرهاد ارژنگی و خدمات او به موسیقی ایران، آن‌هم در سن اندک، گریز زد و در پایان آرزو کرد که هر یک از جوانان ایران‌زمین یک فرهاد ارژنگی باشند.
پس از ایشان علیرضا میرعلینقی، پژوهشگر موسیقی، که مقدمه‌ای بر کتاب «نقش فرهاد» نوشته است، با اظهار تأسف از اینکه چرا خانواده موسیقی، 50 سال از ارژنگی یادی نکرده است، گله کرد: «به همان نسبت که در این سال‌ها تجلیل‌ها زیاد شده، اصل موسیقی به محاق بی‌اعتنایی رفته است.»
سوگ‌سروده هما ارژنگی و اجرای موسیقی، پایان‌بخش بزرگداشت فرهاد ارژنگی بود. گفتنی است در این نشست علی‌قلی محمودی بختیاری، منوچهر پیشوا، شمس خلخالی، حسین وحیدی، هوشنگ طالع، سید حسن امین و ... نیز حضور داشتند.
با سپاس فراوان از دوست گرامی مسعود لقمان، گزارش کامل پایگاه خبری رسانه قانون از این شب به‌یادماندنی را همراه با عکس‌های بیشتر و سخنان هما ارژنگی و هوشنگ ظریف در نشانی زیر ببینید و بشنوید:
http://www.ghanoononline.ir/NSite/FullStory/News/?Serv=4&Id=4905