استوره تیشتر
سروده‌ای از استاد فریدون جنیدی
تیشتر . . . سرتاسر دریای فراخکرد را
به جنبش درآورد
و از جانِ آبخیزها . . . روان برآمد
و آن روان مینوی به آسمان فراز رفت
و باد سبک‌رو، چین در دامن آن افکند
و ابرها، پر از چین و شکنج
سرتاسر آسمان را پیمودند
تا به هفت کشور زمین باران رساندند
روان ابرها، جان پذیرفتند
و در کالبد سرشگ
نرم‌نرم . . . بر خاک کشتزارها فروریختند
و گیاهان، روی به آسمان روییدند
و گل سرخ، چون آتش
از درون شاخه‌ها به بیرون تراوید
و کاروانِ آتش و خاک و باد و باران
بر گردونهء مهر و ماه و خورشید درخشان
روی به‌سوی خوان نوروزی ایران
روان شد