اما با گذشت زمان و پدیدار شدن نارسایی در مدیریت اجرایی این پروژه ها، ناکارآمدی و تاثیرات زیان بار آن ها بیش از پیش نمایان شد تا آنجا که استاندار محترم تائید کرد که برج جهان نما  ارتباطی با معماری و هویت شهری اصفهان نداشته و ندارد و با شروع فعالیت برج جهان نما به طور قطع در مرکز شهر اصفهان دچار مشکلات ترافیکی و آلودگی‌های زیست محیطی فراوانی خواهیم شد.

از سوی دیگر، در هنگامه ای که موضوع انحراف دستگاه حفار تونل مترو در نزدیکی سی و سه پل همچنان خبر ساز است و راهکارهای پر مخاطره و پرهزینه پیش رو برای برون رفت از این معضل بر دوش اصفهان و اصفهانی ها سنگینی می کند، معاون حفظ، احیا و ثبت آثار تاریخی فرهنگی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نیز تلویحا آسیب های ناشی از گذر مترو از محور تاریخی چهارباغ را تائید کرده و تاکید می کند باید تمهیدات ایمنی را برای حفاظت جدی از آثار تاریخی اصفهان که بر اثر عبور مترو در معرض تهدید هستند، فراهم آورد.

اما پرسش اساسی اینجاست که چه فرد یا افرادی مسئول ایجاد چنین مخاطراتی برای میراث فرهنگی پایتخت فرهنگ و تمدن ایران هستند و چه فرد یا نهادی پاسخ گوی این هزینه های سنگین برای جبران سوء مدیریت مدیران شهری است؟

اکنون که روشن شده است که هشدارهای قبلی کارشناسان دلسوز سازمان های غیردولتی درست و به هنگام بوده اما هرگز گوش شنوایی در میان مدیران شهری نیافته است، آیا زمان آن فرا نرسیده که برای برون رفت از این سیکل معیوب چاره ای اندیشیده شود و پیش از اجرای پروژه های گوناگون، دیدگاه های کارشناسی شورایی مرکب از نمایندگان باتجربه سازمان های مردم نهاد مدافع میراث فرهنگی و محیط زیست مورد توجه قرار گیرد و نظرات سازنده آن ها در همه فعالیت های عمرانی و توسعه شهری اعمال شود تا پس از چند سال اتلاف وقت و هزینه، شاهد به خطر افتادن سرمایه های معنوی و مادی کشور نباشیم؟