ایران نامه

ایران نامه، پایگاه آگاهی رسانی میراث فرهنگی و طبیعی ایران و جستار های ایران پژوهی

ایران نامه

ایران نامه، پایگاه آگاهی رسانی میراث فرهنگی و طبیعی ایران و جستار های ایران پژوهی

۱۶ مهر، جشن مهرگان روز مهر و پیمان

 

مهرگان روز ملی پیمان

مهندس کورش زعیم

مهرگان جشن بزرگ ملی ایرانیان، روز دادگری و راستی، و روز چیرگی نیکی و درستی ایرانی بر ستمگری و فرمانروایی دروغ و پلشتی و بیگانه‌اندیشی است. مهرگان روز پاسداری پیمان‌ها و روز هشدار به پیمان‌شکنان و قانون شکنان است. ما این روز مهر و وفای به پیمان را به نام "روز ملی پیمان" گرامی می داریم. یک ملت از پیمان مردمان به یکدیگر بوجود می آید، و وفای به این پیمان است که ملت ها را پایدار نگه می دارد، و وفای به پیمان خدمتگذاری مردم است که سردمداران و نمایندگان مردم را بر سر کار نگه می دارد. در این روز فرخنده مهرگان بود که فرشتگان به یاری کاوه آهنگر شتافتند تا مردم ایران زمین را از گزند ضحاک ستمگر و خونخوار که مغز جوانان برومند ایرانی را خوراک مارهای برآمده از شانه هایش می کرد برهانند. ما ایرانیان، در هر کجای جهان که هستیم، باید در این روز خجسته پاکشویی تن و روان کنیم تا خود را از آلودگی به دروغ، خشم، حسد، آز، کینه و انتقام جویی بزداییم و سه شعار ایرانی پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک را سرمشق زندگی خود کنیم.

هم پیمان شویم تا دروغ و ریا و خشونت و فساد و خیانت به رای مردم را از میهن خود برانیم و راستی و درستی و شایسته‌سالاری را جانشین نماییم. هم‌پیمان شویم که هرگز در برابر زر و زور و فریب و فساد تسلیم نشویم. هم‌پیمان شویم که هیچ اندیشه و کارکردی را علیه منافع ملت و میهنمان نپذیریم؛ هم‌پیمان شویم که ایرانی باشیم. ما باید چنان ایرانی باشیم تا همه مردم جهان آرزو کنند ایرانی شوند.

ما تا آزادی و حق ایرانی زیستن را بازپس نگیریم، آرام نمی نشینیم. دوران سیاهی و تباهی، زورگویی و خشونت، و نادیده گرفتن خواست ملت به سر آمده است. ایران بزرگتر از آن است که به جز آدم های بزرگ و آزاده بر آن حکومت کنند. ایران، ایران مردان بزرگی است که تنها به آزادی مردم و یکپارچکی و استقلال کشورمان بیندیشند، مردانی که پیرو رای مردم باشند و آرمان‌شان گرامی‌داشت حقوق‌بشر باشد. ملت ایران باید سرنوشت خود را خود به دست بگیرد، و این به زودی خواهد شد؛ نه با خشونت و آشوب و تیزی شمشیر، یلکه با پایداری و خرد و مهر، ولی با سرسختی و نرمی ابریشم.

نظرات 7 + ارسال نظر
بختیار 17 مهر 1389 ساعت 12:57 ق.ظ

درود دکتر. چند گاه پیش با یکی از دوستان بودیم و در میان صحبتش در پاسخ به پرسشم که <این روزها چه کتابی می خوانی؟> نامی از شما هم آورد که یکباره شما و مهربانیتان به تمام در ذهنم زنده شد. خوش و مفرح باشی و مهرت افزون باد.

درود
من هم همیشه به یا دوستان خوبم هستم.
روزگار به کامتان باد و شاد و پیروز باشید.

درود بر شما و خامه توانمندتان که چونان گذشته خستگی ناپذیر و پرتوان از ایران عزیزمان می نویسید.
راستش پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه اصفهان چندان به دنبال مطالعه تاریخ و اسطوره شناسی نرفتم اما امروز خوندن تارنگارتون و این عشق ستودنی تون به تاریخ و فرهنگ ایران بهم تلنگر زد.
امیدوارم دوباره اونچه را فراموش کردم از سر بگیرم.
راستی اگر به تارنگارم سر بزنید خیلی خوشحال میشم.
به هر روی امیدوارم شاد ،سربلند و سبز باشید.

درود,
می خواهم نگر شما را پیرامون خط کنونی ایرانیان بدانم. این درست است که برخی می گویند ریشه این خط در واقع به خط پهلوی باز می گردد؟ و استدلالشان نیز چنین است که تازیان را از الفبا و خط آگاهی نبوده است. ولی آنچه مرا مردد کرده، تازیان یمن، پالمیرا، پترا و حیره است که در آن زمان متمدن تر از دیگر تازیان بوده اند. به هر روی مرا از نظرتان آگاه کنید.

با سپاس
جاوید ایران!

درود دوست گرامی

نگاهی به تاریخچه خط نشان می دهد که خط امروزی ما که با اندک تفاوت هایی زبان های فارسی و عربی و ترکی و کردی و اردو و پشتو و غیره را با آن می نگارند و نزد ما با نام «خط فارسی » شناخته می شود ، برخلاف آن که برخی به نادرست آن را خط عربی می پندارند ، ریشه و پایه اش خط ایرانی « آم دبیره » است که در گذر تاریخ با دگرگونی هایی با نام « خط هاماورانی » یا « حمیری » یا « مسند » ابتدا از ایران به هاماوران و سپس از آن جا به عربستان راه یافته است و در سده یکم هجری در عربستان به « خط کوفی » مشهور شده است و در سده های نخست دوره اسلامی و پس از آن نیز ایرانیان با دانش و هنر خود در گسترش و تکمیل آن بسیار کوشیده اند. چنان که یک ایرانی به نام « ابوالاسود دوئلی » برای آن خط بی نقطه ، نقطه وضع کرد و ایرانیان دیگری همچون « به آفرید نیشابوری » ، « ابوحاتم بلخی » ، « ابراهیم سگزی » ، « یوسف سگزی » ، « مالک دینار ایرانی » ، « خوش نام » ، « ذوالریاستین ایرانی » ، « خواجه ابوالمعالی ایرانی » ، « ابن مقله بیضاوی » ، « حسین حلاج بیضاوی » ، « میر علی تبریزی » ، « صالح بن علی رازی » « جعفر بایسنقری » ، « اطهر تبریزی » ، « علی رضا عباسی » ، « حسین علی مشهدی » ، « ملک محمد قزوینی » ، « شاه محمود نیشابوری » ، « میر عماد سیفی قزوینی » ، « شفیعای قزوینی » ، « آقا غلام رضا » و « رضا کلهر » در تکمیل و خوش نویسی خط فارسی و ابداع قلم های زیبای فارسی رنج های بسیار کشیدند و خون دل ها خوردند.
اکنون شایسته است که تلاش های نیاکانمان را برای گسترش و پاسداشت خط فارسی که بهتر است آن را « دری دبیره » بنامیم ،پاس بداریم.

در این مورد پیش‌تر مطلبی نوشته بودم که نشانی آن چنین است:
http://drshahinsepanta.persianblog.ir/post/128

در این نوشتار بود که من برای نخستین بار واژه «پیامک» را به‌جای «پیام کوتاه» یا ‌sms به کار بردم و خوشبختانه در کوتاه ترین زمان فراگیر شد و فرهنگستان را هم آن را به رسمیت شناخت.

تارا 27 مهر 1389 ساعت 01:09 ب.ظ http://uast-bnd-ir.blogsky.com

میلاد امام رضا مبارکباد.

بهداد 27 مهر 1389 ساعت 03:22 ب.ظ http://mangozashteman.persianblog.ir

سلام بسیار سایت خوبی دارید

محمود دهقانی 29 مهر 1389 ساعت 11:54 ق.ظ http://dehgani.persianblog.ir

در اصفهان هرچه کردم نتونستم پیامی بگذارم. دلیلش را نفهمیدم اما خارج چه راحت میشه پیام نوشت.

درود
از این که موفق شدید برایمان چند خطی بنویسید خوشحالیم
اما گویا پیام تان را فراموش کردید بنویسد
البته ما از درون مرز و به ویژه اصفهان هم پیام دریافت می کنیم ولی گویا سرعت کم اینترنت باعث زحمت دوستان می شود
به هر روی امیدواریم به زودی به میهن بازگردید.
شاد باشید

مهرآریان 29 مهر 1389 ساعت 01:46 ب.ظ http://mehrariyan.com

با درود.مطالب خوبی بود.موفق باشید.من به شما لینک کردم.در صورت امکان شما نیز به آدرس mehrariyan.com به نام مهرآریان لینک نمایید. با سپاس

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد