ایران نامه

ایران نامه، پایگاه آگاهی رسانی میراث فرهنگی و طبیعی ایران و جستار های ایران پژوهی

ایران نامه

ایران نامه، پایگاه آگاهی رسانی میراث فرهنگی و طبیعی ایران و جستار های ایران پژوهی

بی مهری با مدرسه چهارباغ !

 

ای کاش در مدرسه چهارباغ، درس عشق می آموختند

این روزها در هنگامه ای که بازار بی مهری به میراث فرهنگی گرم است و به بهانه های گوناگون به گنجینه های کهنسال تاریخی این ملت دست درازی می شود مدرسه چهارباغ نیز در فهرست میراث فرهنگی در آستانه نابودی قرار دارد. اگرچه مدرسه چهارباغ یکی از نخستین ساختمان های ارزشمند تاریخی اصفهان خواهد بود که قربانی مدیریت سودجویانه مافیای متروسازان خواهد شد؛ اما این تنها مترو نیست که بر پیکر این اثر ارزشمند تاریخی زخم می زند. جای زخم های برجای مانده از بی مهری طلاب که ساکنان قدیمی این مدرسه تاریخی هستند نیز دیدگان را می آزارد و دل ها را به درد می آورد. اما نگران کننده تر آن که این میخ طویله ها را کسانی بر شاخ و برگ گلبوته های درهم تنیده بر کاشی های هفت رنگ این مدرسه فرو کرده اند که ادعا می کنند  باغبانان فرهنگ و دین این مردم هستند.

مدرسه چهارباغ یا " مدرسه سلطانی" یا " مدرسه مادر شاه" که به خاطر انواع و طرح های مختلف کاشی از آن با نام " موزه کاشی کاری اصفهان" نام می برند، آخرین بنای تاریخی شکوهمند برجای مانده از دوران صفوی است که باغی زیبا با درختان کهنسال چنار و "مادی فرشادی" را در دل خود جای داده است.

معماری چشم نواز، کاشی کاری زیبا، طراحی دلفریب گنبد با ارتفاع 38 متر و گلدسته ها با ارتفاع 36 متر، دری با طراح های آمیخته از قلمزنی و طلاکاری و نقره کاری، منبر یکپارچه مرمرین،خوش نویسی بر کاشی ها و پنجره های چوبی آلت بری شده، از ویژگی های برجسته این گنجینه تاریخی است که به وسعت 12000 متر مربع با 121 حجره در بدنه شرقی خیابان چهارباغ عباسی به خواست مادر شاه سلطان حسین در سال 1092 خورشیدی، خوش نشسته است.

جای شگفتی است، هنگامی که می شنویم سال ها پیش ( 1233 خورشیدی ) ژوزف آرتور گوبینو  ( Gobineau ) نویسنده  و سیاست مدار فرانسوی ( نویسنده کتاب تاریخ ایرانیان طبق آثار شرقی، یونانی و لاتین ) به هنگام بازدید از مدرسه چهارباغ، چنان دل به زیبایی های آن می سپارد و در پیشگاه هنر سازندگان آن سر خم می کند که به فرزند خویش می گوید: " مبادا در حیاط مدرسه بدوی که از پژواک صدای گام هایت لرزشی ایجاد شود و تکه ای از کاشی های آن سست شود و فرو افتد" ، اما امروز ما باید نگران فرو افتادن همان کاشی ها به خاطر گذر مترو از زیر خیابان چهارباغ باشیم و جای زخم میخ طویله طلاب را برکاشی ها ببینیم. ای کاش امروز هم " گوبینو" ها بودند و ارزش های هنری نهفته در این گنجینه تاریخی را به مدیران بی مسئولیت شهر اصفهان یاد آوری می کردند، شاید سخن بیگانه ای آشنا با تاریخ و فرهنگ ما، آن ها را به خود می آورد.       

دوربین حساس و کنجکاو هنرمند دلسوز اصفهانی " میم . سین" ، گوشه ای از زخم های فرو نشسته بر پیکر مدرسه چهارباغ را ثبت کرده است که در ادامه خواهید دید:  

              

                          

           

              

             

نظرات 10 + ارسال نظر
جمال 26 دی 1387 ساعت 10:59 ب.ظ http://kah-gel.blogfa.com/

سلام جناب دکتر سپنتای عزیز
امیدوارم حالتون خوب باشه

۲۶دیماه روز ملی حمایت از حیوانات را بهتون تبریک میگم

شاد و پیروز باشید

[ بدون نام ] 27 دی 1387 ساعت 12:49 ق.ظ

سلام - واقعا چی میشه گفت ؟ جای تاسفه . من وبلاگ شما را لینک کردم . خیلی جالب بود.

پرستار میهن 27 دی 1387 ساعت 01:32 ق.ظ

بادرود فراوان بر شما عزیزان و سپاس از هنرمند گرامی **میم . سین** آموختن عشق ،استادو مکتب و فرهنگ عشق را طلب می کند و این انسان است که قیمت قند و نبات را خوب میداند ، کدام عشق ،کدام دین ،کدام فرهنگ ، از هنگامه ی
چیرگی تازیان بر این سرزمین معنای همه ی واژه ها عوض شد و طالبان ساکن این مدرسه ی پر ارزش نیز جدای از تازیان ... نیستند ، در اینگونه مدارس آموزش می بینند ، در پروژه هایی مانند مترو مدیرند برای دشت بلاغی کارشناسند و ... و و و بیچاره ما مردم . باسپاس

هرمز ممیزی 27 دی 1387 ساعت 12:18 ب.ظ http://hmomayezi.persianblog.ir

سلام

و رنگ آبی کاشی چقدر دلچسب است !

زمهریر 28 دی 1387 ساعت 08:45 ق.ظ http://zamhariri.blogfa.com

درود بر شما و اندیشه والایتان ....

میلاددهقان 28 دی 1387 ساعت 01:24 ب.ظ http://miladdehghan.blogfa.com

درود بر شما
از این تازی های بی گانه با فرهنگ ایرانی جز این چشمداشتی نیست.هر روز زخم تازه ای بر پیکر فرهنگ و هنز ایران زمین می خورد و تاب و توان ما را می کاهد.
چشم انتظار روزهای بی عزا

احسان نصیری 28 دی 1387 ساعت 03:37 ب.ظ

با سلام و عرض ارادت واقعا جای تعجب است که ما حصل تحصیل و تهذیب حضرات چیزی غیر از تخریب نیست.

بلاخره مجوز ساخت نیروگاه دوم زرگان در خوزستان صادر شد

شاهرخ 29 دی 1387 ساعت 01:53 ب.ظ http://press.blogfa.com/

واقعا متاثرکننده بود

پروفسور گالدیری ایتالیائی مرمت گر ساختمان های دوره صفوی در اصفهان (پیش از انقلاب) کاشی های مدرسه و کاخ های صفوی را از نظر رنگ و طرح منحصر بفرد می داند. نباید به این کاشی ها میخ کوفت. میخ بر بدن تاریخ کوفتن انعکاسی ویرانگر دارد.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد